Willemstad!!!

Het is vrijdag morgen, we volgen het net…… van Grenada. Kaas staat buiten te genieten van een bak koffie en vind het raar dat Mopion niet achter de boot ligt, hij volgt Ragga op het net….. en dan…… D-Jay, D-Jay this is Mopion….. Mopion, D-jay channal 69….. Jerry Mopion is stolen….. Shtttttt. Jeroen haalt Ragga en Yael op, die er verslagen bijzitten. We drinken een bak koffie. De afgelopen tijd zijn er meer dingy’s en buitenboord motoren en benzinetanks gestolen, dan iedereen lief is. Tja ook dat hoort bij het cruisers gebeuren. Alleen Mopion is the business van Ragga en Yael, zij hebben de boot nodig voor hun werk. Jeroen gaat met Ragga en Yael naar de kant, zij gaan aangifte doen. Een andere cruiser komt naar de D-Jay en meld dat het op het net moet, zodat ook de vissers het horen. Dat kan op ons schip gezien onze VHF….. Iedereen helpt daar waar kan. Ik ga boodschappen doen, want we moeten wel eten en vanavond treed Yael weer op met de band…. Hoewel haar hoofd daar nu niet naar staat. ’s Middags besluiten Yael, Ragga en Jeroen bij de vissers te gaan informeren en dan komt het verlossende telefoontje, Diaantje, Mopion is teruggevonden. Redt jij je op de boot, uiteraard, en zij gaan Mopion ophalen. Vrienden hebben de boot gevonden in de mangrove bij Hog Island. Het is nog niet bekend of er schade is. Er is schade maar de boot is terecht……

Het loopt niet altijd zo af. Darren van Prickley Bay Marina besluit dat er meer controle moet komen hij wil daar zijn steentje aan bijdragen. De diefstallen gebeuren terwijl er geen maan staat. Als booteigenaar heb je je dingy nodig om van je ankerplek naar de wal te komen. Niet iedereen heeft geluk, de dingy van onze buurman was een week eerder gestolen, hij heeft van Prickly Bay Marina een leen dingy gekregen. Hopelijk wordt zijn dingy ook teruggevonden.

Maar het leven gaat door. We gaan voor een laatste keer naar de Trivia avond. We spelen met Patrick, Colene, Stephen, Jody, Ragga en Yael. Deze keer winnen we niet, hoewel, Kaas mag in de zak met prijzen graaien…. Hij kijkt Darron aan en zegt, zit er nog een donuttrip in de zak. Ja zegt Darron. Kaas graait en geeft het kaartje aan Darron, What the…. You won a donuttrip….. wat een geluksvogels, exclusief pizza’s en drank. Ach daar kunnen we zelf wel voor zorgen. Op onze laatste zondag op Grenada gaan we met Blue Pelican, Stephen en Jody, Cool Change , Patrick en Colene en Ragga en Yael genieten van onze eigen hapjes op de donut.

    

Daarna gaan we naar Hog Island. Kaas en Ragga gaan met de dingy, Yael en ik lopen met Patrick, Colene, Stephen en Joddy naar de baai om de hoek, waar de mannen al op ons wachten, Met twee dingy’s varen we naar Hog Island, daar is het drukte, alle cruisers genieten van de beach en een biertje…..

 

Voor het donker varen Kaas en ik weer terug. De rest blijft nog. Maandag willen we de D-Jay klaar maken voor vertrek. Het log wordt schoongemaakt. Een kleine inktvis heeft er zijn huis in gevonden, daar zijn wij het niet mee eens. Zo vriend ga jij maar weer zwemmen, wij vertrekken norgen zonder jouw.

Op naar de bitterballen, kroketten, frikandellen, Inderdaad we gaan op weg naar Willemstad Curaçao…. We vertrekken dinsdagmorgen rond 7.00 uur. Op maandag hebben we onze laatste avond bij Prickley Bay, we hebben genoten van de gastvrijheid. De vrienden die we hebben leren kennen laten we met een dubbel gevoel achter. We hopen ze elders weer eens tegen te komen. Vooral Ragga en Yael gaan we missen, we hebben bewondering voor hun manier van reizen en genieten. Ze leven van de natuur en eten wat ze kunnen vangen. We nodigen ze uit voor een pizza en nemen daarna afscheid, het lastigste wat er is. Weggaan van een mooie plek, met geweldige mensen en niet weten en waar je ze ooit zult terugzien.

  

De volgende morgen gaat de wekker, de D-Jay wordt klaar gemaakt voor anker op. Ragga staat op het voordek van de boot waar zij op letten, Bye bye.

 

Sinds lange tijd heb ik weer een knoop in m’n maag, ik heb genoten en zal Grenada missen. Maar Curaçao roept, Henk en Tamara komen over uit Nederland en de Filia Maris ligt daar, de muziekquizzen kunnen weer doorgaan. We hebben ca 418 mijl voor de boeg. De komende nachten zal de maan ons van licht voorzien. We hebben namelijk op de volle maan gewacht, wat voor een oversteek van een paar dagen wel zo lekker is.

  

We genieten en worden weer begroet door dolfijnen, wat is dit toch mooi. De eerste nacht slapen we beiden niet zo goed….maar ach we hebben er nog twee te gaan wie weet gaat de tweede nacht beter. Er staat en lekker windje op de kont, we schommelen dus lekker, maar het is goed we zijn weer onderweg…. Kaas doet een poging een vis te vangen, maar er is teveel zeewier, we moeten het doen zonder vis. Als de dolfijnen komen gaat de lijn snel aan boord, we willen geen dolfijn vangen. We komen weer in het ritme. De tweede nacht slapen we beiden beter. En dan als ik de wacht overneem, net voor de zon opkomt, zie ik dat we gevolgd worden door een schip, wat langzaam dichterbij komt….. Mmmm, ik snap er niets van, hij zit precies op onze koers, waar is dat nu goed voor. We varen ter hoogte van La Orchilla. Na een uur….Ik kijk door de verrekijker. Ja hoor, de kustwacht, tuurlijk, het zal eens niet zo zijn…. Nou ja voorlopig zijn ze nog te ver weg. Ik laat Kaas nog maar even slapen. Tot ik over de marifoon hoor…..Ola….Spaans gebrabbel en de naam van het eiland waar wij bij varen. Ik zie geen andere schepen en vermoed dat ze ons oproepen….Uhh het is tijd Kaas te wekken, aangezien hij tijd nodig heeft om wakker te worden, kort ik zijn slaap in, die zal niet blij zijn….Maar ik ga niet alleen het gesprek met de kustwacht aan. Kaas wordt gewekt….WAT, hij kijkt naar buiten en wat ik verwachte, Diaan die zijn nog ver weg…. Ja voor jou, niet voor mij, volgens mij hebben ze ons al opgeroepen. Ik vind het dus wel prettig als je wakker bent….. En dan stomen ze op ons af, er staat een kustwachtman buiten met de marifoon in de hand, Er wordt een attentiesignaal gegeven, en de man zwaait met de marifoon. Kaas gaat naar de marifoon, en het gesprek begint; “Wat is de naam van de boot”? “D-Jay, Can you spel that”? …..”Delta -Juliet Alpha Yankee”. “And what is your name? Kaasschieter”. “Can you spel that”? Hahaha denk je een korte bootnaam te hebben die makkelijk te spellen is, willen ze dat je je eigen naam gaat spellen. Ok komt ie…. “Kilo Alpha Alpha Sierra Sierra Charlie Hotel India Echo Tango Echo Sierra” …… het is even stil en dan, “could you repeat that?…. Tuurlijk en daar gaat Kaas weer: “Kilo Alpha Alpha Sierra Sierra Charlie Hotel India Echo Tango Echo Sierra”….. What are your plans”? Kaas “we go to Curaçao”. Kustwacht: “Hoe laat kom je daar aan”? Kaas, “we verwachten rond 10.00 uur vrijdag ochtend, Oké Bondia”, en weg zijn ze.

  

We zijn weer alleen. We vervolgen onze tocht en besluiten onder Roches door te gaan, volgens de stroomkaart hebben we dan meer stroom mee. De dingy op het voordek wordt geboend en in de wax gezet, hij glimt weer 🙂

 

 Op de dag is het “vechten” om de kindle, we hebben sinds kort een e-book reader. Heb ik even pech dat dit speeltje niet alleen voor mij is. Ach ik vind het ook wel grappig, het snorkelen begint hij steeds leuker te vinden en nu ook het lezen, het moet niet gekker worden……..Nog even en hij gaat ons blog bijhouden 😉

Het wordt avond en we gaan onze derde nacht op zee in. Ik ga als eerste slapen en slaap heerlijk, Kaas wekt mij en we wisselen. Na anderhalf uur houdt hij het voor gezien…. Hij checkt de koers en past deze twee graden aan, en dan Zzzzzzzz zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz Ojee, Cees is van slag, snel wordt de autopilot eraf gehaald en ik begin te sturen. Hoe kan dat nou weer, Kaas kijkt of het lukt Cees weer te laten werken, maar wederom Zzzzzzzzzzz zzzzzzzzzzzzzzz, Mmmm Diaantje neem het maar weer over, Kaas duikt in de boeken om te zien of hij de autopilot kan repareren. De autopilot wordt gereset, maar het werkt niet, we gaan bijliggen en ik draai het stuur helemaal naar rechts en daarna naar links. Niets werkt, er zit niets anders op dan zelf te gaan sturen. Het is 23.30 uur, we zijn voorbij Aves en komen nog langs Bonaire…..En dan, Kaas het lijkt wel of er iets aan het roer hangt, Kaas gaat sturen en is het met me eens, wat nu. Het is te donker nu het water in gaan is geen optie. We kunnen uitwijken naar Bonaire, maar als we daar zijn zal het nog steeds donker zijn, wat doen we. We besluiten door te varen naar Curaçao. Ik ga koffie zetten om ons wakker te houden…..Zo gaan we onze laatste nacht in. We sturen om en om, en als we niet sturen doezelen we om en om buiten in de hoek onder de buiskap. Als ik aan het sturen ben, en Kaas zo zie doezelen, heb ik moeite mijn ogen open te houden. Mmmm moet maar niet teveel naar Kaas kijken als deze zo aan het slapen is. We houden dit best wel vol tot Curaçao, het doet me denken aan onze eerste trip, richting Cherbourgh, toen was ik degene die de koers aan paste en Cees was van slag, ik ben blij dat deze keer Kaas degene was. We gaan het wel redden, we hebben het eerder meegemaakt. Ik vraag me wel nog steeds af of er iets aan het roer hangt, of hebben we onszelf verwend door Cees maar steeds te laten werken.

 

We passeren klein Curaçao en zien de kustwacht liggen, deze keer krijgen we geen bezoek. We naderen Curaçao en de laatste loodjes beginnen te tikken, wat doen we, gaan we op zeil naar binnen of laten we buiten het grootzeil zakken.

 

We besluiten op zeil naar binnen te varen, ik sta aan het stuur en dan, Diaan draaien, we laten buiten het grootzeil zakken. Kaas neemt het roer over en ik laat het grootzeil als en “jekko” zakken, Dit zeggen we als het grootzeil snel naar beneden moet, opdoeken komt later wel. Terwijl we dit doen, vaart er een catamaran naar buiten, wij gaan naar binnen en Kaas zegt; “Diaantje een Spaans water biertje….. Ja lekker”, we zijn er bijna en hebben wel een biertje verdiend na deze tocht. En zo varen we langs Barbara Beach het Spaanse water op. We gaan op zoek naar een ankerplek. Het is mooi, ik had heel vies water verwacht, het is niet helderblauw, beetje groenig, maar ik had het modderig bruin verwacht. Hier gaan we ons vast wel vermaken.

 

We zien de Filia liggen en varen de hoek om. In ankersectie A en B is het druk, wij besluiten in ankersectie C te gaan liggen en laten het anker vallen……En dan rust….. we liggen weer achter ons anker. We krijgen bezoek van Heather die ons uitnodigt om vanavond bij hen langs te komen zodat ze kan uitleggen waar we kunnen inklaren en hoe het met de bussen werkt. We zeggen dat we Peter van de Filia kennen, weet ik zegt Heather, die komt vanavond ook. Oké tot vanavond. We doeken het zeil op, doen de huik erover en gaan even wat slaap inhalen….. Na twee uur, D-Jay D-Jay, zijn jullie wakker, ik hoor stemmen en Kaas zit al buiten, Peter, Harm en Hilde komen ons begroeten. We proosten en de avonturen worden uitgewisseld. ’s Avonds gaan we naar de Picorron, spelen een Amerikaans spel, eten wat, krijgen uitleg over Willemstad, waar de Douane, immigratie en Port Control zitten.

Morgen gaan we inklaren, op naar een voor ons nieuw Willemstad.

  

We slapen alle twee goed en verheugen ons op de bitterballen, maar eerst gaan we dat doen wat noodzakelijk is, inklaren…….dit kan in het Nederlands. Port control is gesloten hiervoor zullen we maandag terugmoeten. Dus, op naar de bitterballen…..

 

Jippie. Het is 10 maanden geleden dat we die voor het laatst ophebben. We genieten op het terras bij Iguana, hetzelfde terras als waar Peter en Flo van hun bitterballen genoten. Inderdaad het terras waar we getagt zijn op facebook, waardoor Henk en Tamara dachten dat we in Curaçao waren. Zij zullen over ca twee weken op Curaçao komen voor een bezoek aan de D-Jay. 

Na vijf dagen Curaçao zijn we tevreden over onze ankerplek….. inmiddels zijn we al zes keer van plek verwisseld. Het enige is dat we nu een vaste lijn naar de wal hebben. Daar ben ik niet zo blij mee. Het roept ons ratavontuur op. Kaas laten we “baricade” maken, zodat er geen rat via de lijn aan boord kan kruipen. Kaas maakt een gat in een plank en deze wordt om onze achterlijn geschoven. Zo ik ben tevreden en nu maar hopen dat er geen rat aan de plank gaat knagen. De volgende morgen zie ik een rat op de kant lopen… of verbeeld ik het mij maar…..

Ik stop ff, we krijgen bezoek van de kustwacht, inmiddels zijn we vier weken op Curaçao.Het ritueel begint weer, is er drugs of zijn er wapens aan boord, wie zijn er ingeklaard op dit schip, alle papieren worden nagekeken en de D-Jay wordt van binnen onderzocht. Alles is in orde, we worden bedankt voor de medewerking en ze gaan naar de volgende boot. Ik kan dus weer verder met het blog.

Goed, waar was ik gebleven?  ………… Oja, de D-jay wordt uitgemest, aangezien Henk en Tamara bij ons aan boord blijven slapen, krijgen zij de voorhut met douche en toilet tot hun beschikking. Dit betekend dat de opslaghut leeg geruimd moet worden zodat Kaas en ik ieder een privéhut hebben om te slapen. Zo gezegd zo gedaan. Laat de gasten maar komen, D-Jay is er klaar voor. In de tussentijd vermaken we ons prima, we vangen een vis

    

en Harm en Peter zijn benieuwd hoe we dat voor elkaar hebben gekregen. Ze gaan in de aanval met kattenvoer, oude kip alles wordt in de strijd gegooid om ook een mooie vis aan de haak te slaan….. mits ze de lijn niet vergeten binnen te halen…….wat al eerder is gebeurd, toen zat er een aangevreten vis aan. Maar het lukt, ze weten een aantal mooie vissen te vangen.

   

Het is weer ouderwets genieten, Flo is weer terug uit Frankrijk en er wordt weer een muziekquiz gespeeld op de D-Jay. Flo en Hilde zorgen voor het hoofdgerecht, ik maak een voorgerecht uit de oven. Wat een leven hebben we toch 🙂

  

Kaas gaat de lier repareren, we hopen dat het lukt…… maar hebben we wel alle gereedschap aan boord. Ja, dat hebben we, het lukt, de lier werkt weer. Wat een topper is die Kaas toch. Deze lier vervangen zou ons een flinke duit geld hebben gekost, dit hebben we mooi uitgespaard.

 

We gaan nog een avond naar de Filia Maris en nemen daar afscheid van Hilde en Harm, de gasten van de Filia Maris vliegen donderdag terug naar Holland.

Vrijdag de 17e komen onze gasten aan En dan is het zo ver, we gaan naar het vliegveld, we willen met de bus gaan…..maar deze komt niet opdagen, ojee en nu….. we besluiten een auto te gaan huren, hopelijk zijn er nog auto’s, wat een mazzel wij huren de laatste voor die dag. Voor Tamara en Henk is dat wel zo prettig na een lange vlucht. En daar zijn ze dan, we zien elkaar weer na ca 10 maanden. Kaas en Henk genieten van een biertje,

 

Tamara kan niet wachten het water in te plonsen. Even later dobberen ze samen in het Spaanse water. Welkom, leuk dat ze er zijn. Onze avonturen met Henk en Tamara volgen later.