De “Wandertjes”

We gaan terug naar augustus, de maand waarin we 10 dagen bezoek hadden van Henk en Tamara ofwel de Wandertjes. Uit Ollanda hebben ze voor ons meegenomen; drie HEMA rookworsten, twee leesbrilletjes voor mij, big aanstekers en niet te vergeten rizla vloei voor Kaas! De Hema rookworst verdwijnt de koelkast in, wanneer deze geopend wordt komt de geur je tegemoet…. Op de dag van hun aankomst gaan we ’s avonds naar Norman’s voor de BBQ, als de buikjes rond en gevuld zijn gaan we weer naar de D-Jay, waar iedereen al snel in slaap valt.

De volgende morgen bestaat het ontbijt van Kaas uit…..inderdaad de Hema rookworst.

Daarna is het tijd om de auto in te leveren, dit is een klusje voor de mannen. Als ze terug zijn gaan we met de bus naar Willemstad.

  

Henk en Tamara weten een stalletje waar je heerlijke batidos kunt drinken, het is voor hun niet de eerste keer dat ze op Curacao zijn. Ik pas, maar heb daar later wel spijt van, Kaas heeft een zuurzak, guanma een lokaal vrucht, besteld, deze is heerlijk.

    

Op zondag hebben Heather en Philip een minihash georganiseerd. Met de Wandertjes, Peter, Flo, Heather, Philip en twee anders cruisers gaan we met z’n tienen op pad. Het plan is de berg achter de D-Jay te beklimmen. Als we aan de top staan is het uitzicht geweldig. Uiteraard wordt de D–Jay van bovenaf gefotografeerd.

 

We wandelen terug en bezoeken nog even Caracasbaai, hier ligt onder water een wrak, waar je naartoe kunt snorkelen, dat doen we later wel een keer. Wij besluiten ’s middags te gaan zwemmen bij Barbara beach.

 

We dobberen wat en de mannen gaan pikpokken…. Daarna terug naar de D-Jay want we gaan eten op de Picaroon, de boot van Heather en Philip. Henk en ik hebben gezegd te zullen koken, dus we gaan aan de slag. We maken een salade en bedenken dat dit voor acht personen te weinig is. “Henk, wat kunnen we nog meer maken?” “Wacht, we trekken alle laadjes open en kunnen vast wel iets in elkaar flansen”…. .  Het wordt rijst met kip uit blik, boontjes, knoflook, ui en ketjap manis, een soort rijstschotel…. Zo nu moeten we wel acht buiken kunnen vullen. We vertrekken met het eten en wat drank naar de Picaroon, die naast ons ligt. Even later komen Peter en Flo, zij hebben ook wat in elkaar geflanst….. als al het eten op tafel staat, zien we dat we niet zullen verhongeren, er is veels te veel. Nou ja wat over blijft, smaakt morgen ook nog wel. We spelen de muziek quiz, met veelal voor mij onbekende artiesten, maar dat mag de pret niet drukken.

 

De volgende morgen, maandag 20 augustus, ga ik met Henk en Tamara, naar de Vreugdenhil supermarkt, ’s avonds gaan we cobben (BBQ-en) bij ons aan boord, met z’n vieren. Kaasje vraagt of ik ook een brood wil bakken, ja hoor, dat wil ik wel. . Als de drie winkeliers weer terug aan boord zijn, gaan we snorkelen bij Carcasbaai, en van daaruit door naar ons strandje om de hoek.

 

“Aha”, zeggen Henk en Tamara; ”zo vergaat jullie cruisers leven dus, beetje boodschappen doen, zwemmen, koken, eten drinken en er is weer een dag voorbij”. “Uhh, ja zoiets maar niet hellemaal, er zijn ook altijd wel klusjes te doen, maar die schuiven we nu door naar later”…..

Terug op de D-Jay begin ik het brood te kneden….. daarna mag het rijzen, waarna het na de BBQ op de Cob kan.

Als deze eindelijk in de cob kan, is deze teveel afgekoeld. Het brood slinkt en wil niet echt gaar worden….. ach en dat terwijl die er zo mooi uitzag. Mmmm we bakken hem maar even af in de oven….. na afloop lijkt het een roggebroodje, maar volgens Tamara smaakt het wel. Morgen gaan we nog een dagje Barbara beachen en vanaf woensdag hebben we een auto gehuurd.

Woensdag 22 augustus gaan Henk en Kaas naar Budget cars, Tamara en ik blijven aan boord, want de waterboot komt langs om onze watervoorraad aan te vullen.

 

’s Middags gaan we naar de Aloa Vera fabriek, waar Tamara en ik ons laten informeren over de plant, daarna bezoeken we de Dinah Veeris Botanic en Historic garden.

    

Hier zijn meer dan 300 verschillende soorten kruiden inclusief bomen aanwezig. Het zijn planten en bomen die een helende werking hebben. Het valt een beetje tegen we krijgen een papiertje in onze handen gedrukt en mogen het verder zelf uitzoeken. De vorige keer toen Henk en Tamara hier waren kregen ze persoonlijke rondleiding. Wij volgen de route met ons briefje en hebben het snel gezien. Ik vindt het verhaal over de oude huisjes wel interessant.

 

“KAS DI BLEKI (Blikken huis) Met de komst van de Shell werden er veel arbeiders uit de buurliggende eilanden aangetrokken. Deze brachten de cultuur van de blikken huizen. Veel van deze huizen werden in de buurt van de Shell gebouwd. De buitenkant is van blik en de binnenkant van houten kratten om zo de warmte buiten te houden. Vaak was de w.c. en keuken buiten.”

 

We kijken nog wat rond en besluiten de dag af te sluiten met een vette hap van de snackbar. Morgen gaan we naar Christoffelpark en de westkant van het eiland. Als we de volgende morgen bij onze Toyota Yaris aankomen is deze bewaakt door twee zwerfhonden.

 

Alles zit er nog op en aan, dus we kunnen op weg naar Christoffelpark voor een wandeling. We kiezen voor de route van anderhalf uur.

         

Het ziet er droog en dor uit, als we bij de Boca aankomen blijkt dat de zee zo kalm is dat er van opspattend zeewater geen sprake is. We wandelen terug naar de auto en vertrekken richting de westpunt, we stoppen bij Playa Kalki en genieten van het strand, deze keer gaan we niet zwemmen we gaan door naar grote knip, hier nemen we een verfrissende duik. Daarna houden we het voor gezien voor vandaag. Met onze Toyota brengen we nog een bezoek aan Albert Heijn voor het avondeten. Terug aan boord genieten we van de papagaaitjes in onze achtertuin.

We sluiten de avond af met de D-Jay muziek quiz. Het wordt veels te laat en de volgende dag zijn we niet vooruit te branden. Kaas blijft een dag aan boord, en ik ga samen met Henk en Tamara op pad.

 

Als eerste gaan we naar Kokomo beach, volgens een van onze zeilcollega’s moet je hier geweest zijn als je op Curaçao bent.

We genieten van een drankje en gaan verder, onderweg zien we flamingo’s en ik wil wel een leguaan op de foto hebben. Onze missie is dus een leguaan fotograferen, wat moeilijker is dan verwacht….  Daarnaast willen we ook nog een landhuis bezoeken, maar we hebben ons niet verdiept in de landhuizen die je kunt bezoeken, als we een bordje met  landhuis zien staan, blijkt deze alleen op afspraak bezocht te kunnen worden. We geven het op  en gaan op zoek naar het dorp waar Henk en Tamara een aantal jaar terug met de ouders van Tamara hun vakantie hebben doorgebracht.

 

Nadat het dorp gevonden is en het vermoedelijke huis besluiten we naar Willemstad te gaan, voor wat verse groenten en gewoon ff slenteren door de stad.

 

Op de terugweg rijden we nog even naar de Vreugdenhil voor wat dagelijkse boodschappen en voor het donker zijn we weer aan boord. Daar heeft ook Kaas een heerlijke dag gehad, zo zijn we allemaal happy.

 

Morgen hebben we een Bay-day zoals de Wandertjes dat noemen. Dit is een Beach-day dag. Je bezoekt wat stranden en maakt daar een plons, en gaat weer verder. Als eerste gaan we naar Pirate Bay, maar we moeten betalen, mm, dat was vroeger niet zo, wat doen we….. oké we betalen, maar dan blijven we wel wat langer.  We genieten en plonsen wat af. Daarna gaan we voor een lunch naar Kokomo Beach, gister heb ik daar de menukaart bekeken en het water liep me in de mond. Plus op die manier heeft Kaas dan ook zijn bezoek gebracht aan Kokomo Beach. We rijden nog wat rond en zorgen dat we voor het donker weer aan boord zijn. Het eind van de vakantie van Henk en Tamara,de Wandertjes, komt dichterbij. De volgende dag staat de Hatogrot en kleine knip op het program. Tamara heeft van Flo gehoord dat het strand van kleine knip mooier is dan grote knip….. Wij Kaas en ik zijn erg blij met ons strandje om de hoek, het is gratis, je kunt er douchen en na afloop een ijsje kopen. Plus hiervoor hoeven we geen auto te huren….. Maar ja als je dan toch een auto hebt wil je wel wat zien. Dus op naar de Hato grot.

In deze grot hebben vroeger slaven gewoond. Het is indrukwekkend om te zien, helaas mag je maar op weinig plekken fotograferen. Als het dan eindelijk mag, valt het een beetje tegen, tot we bij het deel van de mensen en beesten komen. Zien jullie wat dit is? ……

 

Inderdaad Jack Sparrow en zo zijn er nog meer figuren die uit de stalagmieten en stalactieten ontstaan zijn. Grappig om te zien.  Als we weer buiten zijn, zien we een hagedis, zou het dan nu lukken er een plaatjes van te schieten.

 

Gelukt, missie leguaan is volbracht. We maken nog een kleine wandeling en zien de ene na de andere hagedis wegrennen. Daarna vertrekken we voor een plons naar kleine knip, waar we ook nog even snorkelen. Kaas geloofd het wel en blijft aan de kant bij onze spullen. Na afloop willen we bij de Tropen gaan eten. Als we aankomen krijgen we te horen dat ze nog dicht zijn, en pas om 18.00 uur open gaan. Het is pas 16.00 uur, wat gaan we in die twee uur doen. We gaan naar Appie en koken op de D-Jay ons maaltje klaar. Aangezien we ver van Normans afliggen worden Henk en Tamara bij het hoekje van ankersectie C uit de auto gezet, waarna Kaas en ik de auto parkeren bij Normans en met de dingy terugscheuren naar de D-Jay, Ik wordt aan boord gedropt en Kaas haalt Henk en Tamara met de boodschappen op.

 

Zo nu kan Bob, Kaas ook een biertje drinken en zo is het onze laatste avond. We spelen nog een laatste keer de muziekquiz en hebben morgen nog een ochtend Barbara Beach op het program staan, waarna we Henk en Tamara weer naar het vliegveld brengen. De volgende morgen ziet het er somber uit, de zon laat het afweten, het lijkt zelfs te gaan regenen. Uhh Tamaar dat wordt een laatste keer plonsen in het Spaanse water. Maar als alle tassen zijn ingepakt, breekt het zonnetje een beetje door. Op naar een laatste plons bij BarbaraBeach.

En dan is het tijd, we gaan met z’n vieren op weg naar het vliegveld en nemen afscheid…. Wie weet tot een volgende keer, waar dat ook mag zijn. Met z’n tweeën rijden we stilletjes terug nar het Spaanse water.

 

’s Avonds gaan we met Flo en Peter bij de Tropen eten, deze keer zijn ze wel open. We genieten van een heerlijke menu en bezoeken nu we toch een auto hebben ook nog even Willemstad. Binnenkort is het Curacao Jazz festival en er zijn gratis vooroptredens. Het concert zou om 20.00 uur beginnen, om 21.00 uur speelt er nog niets, we houden het voor gezien en gaan terug naar onze boten.

En zo zijn we weer met z’n tweeën aan boord, we kunnen weer klussen en ik ga aan het blog van 7 september beginnen.

  

Tussendoor genieten we van onze tripjes naar Barbara Beach, En dan, op een dag als we terugkomen van onze Barbara Beach swim hebben we een gast aan boord……Ik hoor Kaas ineens zeggen; “Hoe kom jij nu daar terecht?”

 

“Hé Kaas, tegen wie ben jij aan het praten?” Daar, kijk…… er zit een gast aan boord aan boord….. hé, uh, wat….. oh een leguaantje, gelukkig geen rat. Maar ben ik hier blij mee….. Kaas probeert vriendjes te maken.

“Diaan zegt Kaas, hoe zullen we hem noemen?” We besluiten hem gezien z’n groene Heineken kleur, Freddy te noemen. En nu,… wat doen we met Freddy en hoe is ie aan boord gekomen? Wij hebben geen idee. Misschien is ie met de tas vanuit Barbara Beach meegekomen. Of heeft een vogel hem aan boord laten vallen…. We komen er niet achter. “Maar Kaas, wat doen we nu met Freddy?” Het idee dat hij ergens kruipt waar we hem niet meer kunnen vangen staat mij niet echt aan. “Kaas zeg ik, Freddy hoort niet aan boord, maar het lijkt me wel dat we hem tam kunnen maken, of zullen we hem houden, het is wel goed tegen de muggen”. “Nee Kaas, Freddy hoort daar in de natuur”. Kaas vangt Freddy in een zakje en samen brengen we hem terug naar de wal. Terug aan boord is Kaasie een “beetje verdrietig” hij is z’n nieuwe vriendje kwijt…… s’Avonds horen we van Heather en Philip, dat zij al twee leguaantjes aan boord hebben gehad. Een van hun katten had er een opgegeten, de tweede leguaan heeft Heather over boord gegooid, zo zagen ze dat ze kunnen zwemmen en dus waarschijnlijk via de ankerlijn aan boord klimmen…. Of zou Freddy over ons rattenplankje geklommen zijn?

Onze avonden vullen we tegenwoordig met films kijken. Voor de Happy Hours moet je hier veelal naar Willemstad, met een bus of taxi….. dat doen we maar niet, dan komt de bodem van onze spaarpot wel erg snel in zicht. We blijven als zoveel cruisers aan boord en genieten van een film op de laptop. Peter van de Filia Maris heeft een hele partij die we gekopieerd hebben.

De handwasjes worden weer gedaan en, op de dag wordt het onderwater schip door mij onderhanden genomen. Poeh, waarom heb ik hier zolang mee gewacht….. Het is een hele klus de D-Jay weer schoon te maken. Na afloop zit ik iedere keer onder de kleine…. Het lijken wel watervlooien, jakkie Maar goed het moet gebeuren, dus niet zeuren….. Bij de kiel hebben twee krabben hun nest gemaakt… die laat ik maar met rust. Kaas geeft de motor weer een beurt en we besluiten, als het weer gunstig is naar klein Curaçao te gaan. Zo kunnen we kijken of Kaas onze Cees, de stuurautomaat, weer goed gerepareerd heeft.

Eerst hebben we een ochtend bij de surfschool, hier werkt Peter als surfinstructeur. Deze dag speelt hij echter voor paparazzi…… Ik schiet ook wat plaatjes, maar mijn telelens reikt niet zover.

 

 

Op maandag 17 september gaan we voor de verandering weer even afkoelen bij Barbara Beach, inderdaad Kaas heeft een nieuwe zwembroek 🙂

Dinsdag gaat Kaas samen met Flo naar het vliegveld, Philip komt terug van een bezoek aan Amerika en Heather is net vertrokken. Laat op deze dag, Simon een tussenlanding maken op Curaçao, voor een…….

Als Kaas weer terug aan boord is, ziet hij dat Spirit en Jabiru aangekomen zijn in het Spaanse water. Wie weet gaan we dan nu een keer een saxofoon optreden van Peter meemaken. De tijd zal het zeggen.

En dan, woensdag 19 september gaat het anker op en varen we naar Klein Curaçao. Een Bounty eiland om de hoek. Cees doet het goed. Het is heerlijk even weg te zijn van het Spaanse water. We motorsailen, en na drie uur varen laten we het anker vallen bij Klein Curaçao.

 

Het is er druk met day-charters, maar rond vier uur zijn alle day-charters weg en is het eiland voor de cruisers en vissers.

 

We genieten en snorkelen, we liggen met de boot boven de rand van een diep rif, geweldig…. Wat een vissen en schoonheid onder water. Ik maak het onderwaterschip nog een beetje algen en plantjes vrij. Daar komen nog meer vissen op af….. ineens zie ik een schildpad, Kaas, Kaas een schildpad…. Ohh wat een leven. Even later zie ik een barracuda, mmm op de een of andere manier ben ik hier nooit zo van in extase!!! Tegen de avond genieten we van een geweldige zonsondergang, die we nu weer in de zee zien zakken. Wie weet worden we getrakteerd op de greenflash.

De greenflash kun je zien bij optimale weersomstandigheden. Tja wat is optimaal…..Maar goed, bij optimale weersomstandigheden kan bij het wegduiken van de zon een groene flits waargenomen worden. Dit uitzonderlijke natuurverschijnsel doet zich bijna uitsluitend voor in de subtropische gordel. Laten wij ons daar nu toch bevinden….Helaas ook nu zien we geen greenflash, wie weet hebben we een andere keer geluk. De volgende morgen gaan we weer anker op en varen terug naar het Spaanse water. Op de Genua en met een goed werkende Cees varen we richting de ingang van het Spaanse water.

 

Ha kijk, daar hebben we ons Barbara Beach strand, nog een klein stukje varen en dan liggen we hopelijk weer op onze oude plek. Mits deze niet is ingepikt door een andere cruiser. We hebben geluk, onze plek is vrij, het anker valt, de dingy wordt van boord gehesen, de motor wordt er op gezet en ik kan naar de wal voor een lijn. Heather van de Picaroon roept, “hé D-Jay welcom back”. “You too, Heather”.

De Filia Maris heeft bezoek uit Nederland. Arvid, is overgevlogen voor ca 14 dagen. Volgens Flo en Peter kan hij goed koken. 23 September is het zover, Arvid komt koken aan boord van de D-Jay, ik ben de assistente en buiten vermaken Peter, Flo, Heather, Philip en Jeroen zich terwijl wij binnen staan te zweten boven de pannen……

 

Ja, wat wil je er wordt een ovengerecht gemaakt en dat terwijl het al over de dertig graden is binnen in de boot….. Na ca twee uur, is het eten klaar en kunnen we genieten van een wortelsoep, een ovengerecht, gebakken aardappels etc. Het is smullen geblazen. Alles gaat op, dankzij Peter 🙂

Eindelijk…. Het is zover we gaan een saxofoon optreden van Peter  van de Jabaru meemaken. Bij Norman’s gaat hij met een andere muzikant spelen.

 

Geweldig, tijdens deze avond wordt afgesproken dat we het gaan herhalen op de D-Jay, volgens Peter kan Philip ook gitaar spelen, maar Philip heeft zij nieuwe instrument een mini trekzak meegenomen. Flo heeft een kleine gitaar meegenomen en Peter komt niet met de saxofoon, maar zijn gitaar.

 

We maken kleine hapjes en hebben onze eigen jamsessie aan boord van de D-Jay.

Geweldig het wordt veels te laat…. En dat terwijl het morgen vroeg dag is, we gaan bijna  allemaal naar de yogales van Heather. Klopt, sinds kort ga ik twee keer per week naar Yoga. Goed voor de spieren enzo. De dames hebben me overgehaald een aquarofit les te geven. Zeg maar gymnastiekles in het water. Ik zal er aan moeten geloven. Maandag 1 oktober is het zover, aan een klein clubje geef ik aquarofit les. Jaren geleden was dit m’n werk…. Nu is het voor de lol.

p.s. beste lezers; er volgen nog meer foto’s, maar helaas wil wifi op dit moment niet, WAT IK WIL 😦  geduld, ofzo zeggen ze dan…..!!!!